Inloggen

Wachtwoord vergeten? Klik hier >
Herinner je je de toekomst nog? Deel 3

Door: xynyx | Datum: 30-06-2009 | Laatst gewijzigd: 31-08-2009 | Bewustzijn


Welkom terug in het derde deel over precognitie, waarin ik het ‘zien in de toekomst’ uit kwantumfysisch oogpunt probeer te verklaren. In deel 1 heb ik aan de hand van verschillende casussen laten zien dat precognitie in de praktijk voorkomt en in deel 2 heb ik in vogelvlucht kwantumfysica en het begrip tijd besproken. Kortom, u bent na het lezen van de voorgaande delen helemaal klaargestoomd voor het slotpleidooi.

 

Alles is NU!

Precognitie is uit het oogpunt van kwantumfysica alleen te begrijpen wanneer men het principe van gelijktijdigheid in ons universum erkent. Verleden en toekomst bestaan niet, er zijn slechts gebeurtenissen. Of zoals de wiskundige Hermann Weyl (1885-1955) het zo treffend zei: “Deze wereld gebeurt niet, zij bestaat eenvoudigweg. Het verstrijken van de tijd is geen eigenschap van de wereld op zich, maar heeft een psychische oorzaak en is tegelijkertijd een mysterieuze en hardnekkige illusie”. De natuurkundige P.C.W. Davies onderstreepte later de visie van Weyl door te stellen dat: “alle natuurkundige experimenten die het ‘verloop’ van de tijd moeten bewijzen gedoemd zijn te mislukken”. Deze oncomfortabele gedachtegang is alleen maar oncomfortabel omdat de doorsnee mens gewend is te denken in termen van tijd en ruimte en redeneren volgens het principe van oorzaak en gevolg. Vanuit de mens gezien bestaat de wereld uit allerlei tastbare ‘werkelijkheden’ die een bepaalde ‘duur’ hebben en ergens een plek in de ‘ruimte’ innemen.

Bijvoorbeeld zoals een appel die langzaam verrot in uw fruitschaal. Voorwerpen zoals appels zijn tastbare werkelijkheden en daarmee ook de ruimte waarin deze zich bevinden alsmede de tijd waarin de voorwerpen een bepaalde ‘duur’ hebben. In het geval van de appel zien we de vrucht langzaam oud worden en verrotten. Wat we in feite zien is een natuurlijk proces van veroudering, een asymmetrisch tijdsverloop dus, immers de appel wordt er niet jonger of frisser op. Zouden we foto’s van het verrottingsproces nemen en die afzonderlijk bekijken dan zien we slechts momenten. Pas als we de beelden achter elkaar gaan bekijken ontdekken we een tijdslijn. Het gevoel van tijdsverloop ontstaat dus pas wanneer men asymmetrische processen in de natuur kan waarnemen. Dat gevoel voor tijdsverloop zegt echter niets over de tijd zelf. Het is een subjectief gevoel. Voor een ééndagsvlieg zou de appel nooit verrotten en voor iemand die 1000 jaren leeft hebben appels een wel heel beperkte houdbaarheidsduur. Larry Dossey (internist en lid van de American Medical Association) trekt hieruit de conclusie dat het ervaren van de ‘verstrijkende tijd’ een eigenschap van het bewustzijn is en niet een eigenschap van de natuur. Zolang we ons vasthouden aan de natuurlijke processen houden we onszelf voor de gek. Het is slechts door onze beperkingen dat we de werkelijkheid op microkosmisch vlak niet zien.

De meest elementaire deeltjes waaruit materie is opgebouwd hebben een zeer korte levensduur en lijken in en uit het bestaan te vliegen (of zo u wilt, van de ene naar de andere dimensie). Grof gezegd zijn we, of onze deeltjes waaruit we zijn opgebouwd, de helft van de tijd niet eens hier. Deeltjes kunnen zich, paradoxaal genoeg, in meerdere posities tegelijk bevinden. En sommige deeltjes kunnen zich zowel voor- als achteruit in ons idee van tijd bewegen. Het onzekerheidsprincipe toont aan dat het geheel aan de waarnemer is waar die deeltjes zijn of wat ze uitspoken. Ons bewustzijn bepaalt dus niet alleen hoe we tijdsverloop ervaren maar creëert in hoge mate ook de werkelijkheid.

En terwijl u die laatste zin goed tot u door laat dringen citeer ik een passage uit een boek van Merckelburg genaamd ‘Tijdtunnel’;

“Wanneer men er eenmaal van uitgaat dat ons niet-materiële bewustzijn uit meer dan de 4 ons bekende dimensies bestaat, zouden we in veel hogere zijnsgebieden door kunnen dringen. Gebieden waarin onze toekomst op zijn minst in grote lijnen al vastligt. Het zou dus waar kunnen zijn dat wij, als we dromen of als we zeer diep in gedachten verzonken zijn en ons bewustzijn niet door alledaagse problemen en denkprocessen wordt afgeleid, toekomstige gebeurtenissen min of meer exact kunnen waarnemen.

Het is de vraag of het zien in de toekomst alleen kan gebeuren door ‘barsten’ in de ruimtetijd-structuur, dat wil zeggen door ‘wormgat-verbindingen’, of door informatie-overdracht via deeltjes die sneller dan het licht reizen (de terugwaartse tunnel van met informatie geladen tachyonen in onze wereld).
Het staat echter vast dat precognitief juist voorspelde gebeurtenissen zich nooit laten afwentelen, wat hiertegen ook wordt ondernomen.

Maar hoe weten we of een toekomstvoorspeller werkelijk de ‘toekomst’ heeft gezien of dat een voorspelling echt is of uit de lucht gegrepen? Het merendeel van de precognitieve informatie en beelden komt uit dromen voort. Ze dringen meestal ‘gecodeerd’, maar soms ook vertekend, door in ons bewustzijn. Droomervaringen bestaan daarom in de regel zowel uit fantasieproducten als uit echte ‘buitenzinnelijke’ waarnemingen, die zich als vermoedens en voorweten uiten. Interpretatiefouten ontstaan wanneer dromers hun droomervaringen verkeerd interpreteren en dus irreële droomgebeurtenissen niet kunnen onderscheiden van echte, reëel lijkende precognitieve boodschappen. Het immateriële karakter van het droomscenario maakt dat voor de ongeoefende, een kloppende uitleg nagenoeg onmogelijk is. En ook dan nog zijn er iedere keer weer gevallen waarin, zelfs zeer gedetailleerd, overeenkomst is tussen precognitief verkregen informatie (meestal met tragische inhoud) en de werkelijke gebeurtenis”.
Aldus Merckelbrug.

Onbewuste precognitie

Omstreeks 1956 deed W.E. Cox een wetenschappelijke studie naar precognitieve waarnemingen van spoorwegrampen. Hij onderzocht 28 treinrampen waarbij minstens 10 personen zware verwondingen hadden opgelopen. Met behulp van statistiek kon hij bewijzen dat, in de 4 weken voorafgaande aan de rampen het aantal reserveringen op deze treinen significant kleiner was dan normaal. Cox verklaarde dit verschijnsel door onderbewuste precognitie, die door ieder mens op een andere manier wordt verwerkt. Het door Cox waargenomen verschijnsel lijkt raakvlakken te hebben met ons collectief onderbewustzijn, denk bijvoorbeeld aan de resultaten van de REG’s die ik in het vorige deel beschreef. Beďnvloeden we met z’n allen het kwantumveld en ontlenen we er informatie aan?

De toekomst herinneren

De Ierse natuurkundige en chemicus dr. Sean O’Donnell heeft het idee van precognitie overboord gezet, hij meent dat het meer een kwestie is van wat hij ‘Pre=Call’ noemt, vooruit herinneren. Het feit dat baby’s in een soort ‘tijdloosheid’ leven en pas door opvoeding er aan gewend raken om het verleden als het enige vaststaande te zien, bracht hem op het idee dat de mens door de natuur misschien uitgerust zou zijn met een volledig symmetrisch geheugen. In het ‘midden’ van zo’n tijdsbewustzijn zou dan het ‘nu’ liggen en rechts en links daarvan het verleden en de toekomst. O’Donnell meent dat de veronderstelling dat ons geheugen asymmetrisch is en dus alleen het verleden begrijpt, zoals algemeen gedacht, niet bewezen is.

Hij begon op zijn eigen intuďtieve vooruitweten van alledaagse gebeurtenissen te letten. Na veel onderzoek raakte hij ervan overtuigd dat achter intuďtie en precognitie een werkelijk ‘toekomst-geheugen’ zit verscholen.
Alles wat we dus precognitief te weten komen zou dan slechts een ‘herinnering’ aan de toekomst zijn. Door zijn ‘toekomst-geheugen’ (future memory) onvermoeibaar te trainen door het raden naar toekomstige gebeurtenissen wist O’Donnell  het statistische aantal toevalstreffers van 50% op te krikken tot 80%. Andere proefpersonen brachten het volgens deze methode tot 65%. Op basis van zijn bevindingen formuleerde O’Donnell uiteindelijk zijn future memory theorie. Een theorie die uitgaat van het feit dat het menselijk geheugen symmetrisch werkt. 
Voor wie zich meer in deze materie wil verdiepen kan deze pagina een goed uitgangspunt zijn.

Tachyonen

De fysici Harold E. Puthoff en Russel Targ , vroeger verbonden aan het Stanford Research institute (SRI) te Californië, verklaren precognitie door het naar ‘binnen tunnelen’ in onze wereld van tachyonen. Hiermee bedoelen ze dat deeltjes met een snelheid hoger dan het licht een soort evenwicht tussen de data van ons heden en die van de toekomst (respectievelijk verschillende  van elkaar afwijkende toekomsten) tot stand zouden brengen. De beide wetenschappers gaan ervan uit dat de toekomst, in het heden doordringende informatiegeladen golven, blijkbaar zeer snel vervliegen. Dit verklaart onder andere waarom toekomstige gebeurtenissen nauwkeuriger voorspeld kunnen worden naarmate men dichter bij een gebeurtenis komt. Deze hypothese is in praktijk aangetoond door de heren dankzij elektronische meetapparatuur (het Call-card systeem) waarmee ze konden vaststellen dat binnen 0.2 seconden zeer precieze voorspellingen gedaan kunnen worden.

Leuke hypothese maar bestaat er zoiets als met informatie geladen deeltjes?
Als we een artikel in Nature mogen geloven wel ja. In Michigan zijn wetenschappers er in geslaagd om een zogenaamde ‘vliegende qubit’ te voorzien van quantum informatie om die vervolgens enkele kilometers te laten afleggen. De qubit werd gemaakt door een cadmium-atoom dat in een elektrisch veld werd 'vastgehouden' met een laser een energiestoot te geven, waardoor het atoom een foton (klein lichtdeeltje) lanceerde dat informatie bevatte van het atoom. Hiermee is aangetoond dat atomen informatie kunnen bevatten, en de daaruit voortvloeiende fotonen als dragers van die informatie kunnen dienen. Het verzenden van de informatie luistert naar de naam 'entanglement' waarbij twee objecten met elkaar 'entangled' zijn, waardoor ze dezelfde informatie kunnen dragen zonder op dezelfde fysieke locatie te zijn.

Oké, in het ‘nu’ kan men dus informatie via deeltjes over afstand doorgeven. Om vanuit de toekomst informatie te krijgen zou men dus hypothetisch twee ‘entangled’ deeltjes moeten creëren waarvan je er één met de snelheid van het licht (of daaroverheen) laat vliegen. Volgens Einsteins relativiteitstheorie zal dat deeltje dan, ten opzichte van ons als waarnemer, in de toekomst terecht komen. Je kan nu door middel van het ene atoom te triggeren in de toekomst het andere (in het nu) beďnvloeden. Zo zou men dus, in het geval van één deeltje, 1 bit toekomstige informatie terug kunnen sturen naar het verleden, althans in theorie dan.

Precognitie verklaard?

Bij lange na niet! We hebben hoogstens gezien dat in de nieuwe natuurkunde werkelijk niets het ‘kijken’ in het verleden of toekomst in de weg staat. Sterker nog, er bestaan diverse theorieën die het verschijnsel kunnen verklaren:
Snelle deeltjes die onze wereld ‘binnen tunnelen’, het onderbewuste dat in contact met hogere dimensies staat of lokale ruimte-tijdverstoringen die als een venster over het verleden en toekomst uitkijken. Het zou mij niet verbazen als men op een goede dag het bewijs in een combinatie van alle theorieën vind.Tot die tijd is het aan u om te bepalen of precognitie tot een reëele mogelijkheid behoort of niet.

Natuurlijk zijn er ook legio lieden met theorieën die, vanuit onze drie dimensionale wereld geredeneerd, precognitie afserveren in ontzagwekkende termen zoals; retrospective falsification, fantasy proneness, het hebben van een instabiele temporale hersenkwab en black-outs en lost time-ervaringen. En dan natuurlijk het belangrijkste stokpaardje; ‘toeval’. Voor wie wil weten hoe en met welke argumenten sceptici precognitie wegredeneren kan ik deze pagina van ‘Scepticus Nederland’  aanbevelen.

Ronald Reagan

Op 10 maart 1981 publiceerde Noreen Renier een artikel in het Amerikaanse blad ‘National Examiner’ dat de toenmalige president Ronald Reagan neergeschoten zou worden. Ze beschreef heel exact hoe hij linksboven door een kogel in de borst getroffen zou worden maar de aanslag wel zou overleven. Op 30 maart 1981, omstreeks 14.30 uur lokale tijd, verliet Reagan het Wahington Hilton na een toespraak voor de Amerikaanse vakbond AFL/CIO. Eenmaal buiten gekomen werd hij door John Warlock Hinckley uit Evergreen, Colorado neergeschoten en de president raakte hierbij zwaar gewond. De door Hinckley afgevuurde kogel was onder de opgeheven arm van Reagan het lichaam binnen gedrongen en op de zevende rib afgeketst om vervolgens op zo’n 7 centimeter diepte in de long te blijven steken.

Toeval? Had Hinckley zich door het bewuste artikel laten inspireren? Had Noreen Renier in de toekomst gekeken? Of dachten veel mensen na het lezen van het artikel dat zoiets best mogelijk zou zijn om zodoende die werkelijkheid te creëren?
 

Test zelf je precognitieve vaardigheden

De Nederlandse parapsycholoog Dick Bierman  heeft in samenwerking met Fred Melssen een on-line precognitie experiment opgezet. U kunt hier zelf ook aan deelnemen en het werkt heel eenvoudig. U moet invullen wat voor soort beeld er zal verschijnen als u eenmaal op het knopje verzenden heeft gedrukt. Het aardige van deze test is dat u gelijk uw score te zien krijgt. U kunt de test zo vaak herhalen als u wilt. Kortom, klik op deze link en doe de test.
Bierman is de enige hoogleraar Parapsychologie ter wereld. Hij is dat één dag in de week aan de Universiteit van Utrecht. Aan de afdeling Psychologie van de Uva houdt hij zich met de vakgroep psychonomie bezig met onderzoek naar bewuste en onbewuste processen, vooral intuďtieonderzoek. Ook doet hij onderzoek naar de relatie tussen kwantumfysica en het bewustzijn .
Meer over Bierman, zie hier.

"Our thoughts, our words, and deeds are the threads of the net which we throw around ourselves."
Indiaas wijsgeer Swami Vivekananda

Samenstelling, vertaling en commentaar door Frank.

J.M.J. Kooy, Ruimte, Tijd en Bewustzijn, isbn 90202 32657
Film: What the bleep do we know.
E. Meckelburg, Tijdtunnel, ISBN 90 6010 784 5
Cox,W. E. (1956). Precognition: An analysis II. Journal of the American Society for Psychical Research, 50, 99-109.
Sean O'Donnell, Ph.D.  Future Memory & Time, A New Skill of Mind  

Bron: www.dossierx.nl


- Deel 1


- Deel 2

Laatste artikelen

Child Sacrifice and Trafficking in Holland, and Abroad: An Eyewitness Comes Forward and Names her Torturers
  Child Sacrifice and Trafficking in Holland, and Abroad: An Eyewitness Comes Forward and Names her Torturers Posted on May... meer >

Psychiatriebijbel dient vooral farmaceutische industrie
Psychiatriebijbel dient vooral farmaceutische industrie De psychiatriebijbel en de ziektereligie die ermee wordt verspreid di... meer >

Wetenschap beperkt door (onjuiste) vooronderstellingen? (video)
'Beoefening van wetenschap wordt beperkt door aannames' (video) donderdag, 21 maart 2013      Veel onderzoekers ne... meer >